ป่อง ๒ หมายถึง ว. ตุงเป็นกระพุ้งออกมา เช่น พุงป่อง.
ว. อาการของคนโกรธแกมงอน ในคําว่า โกรธป่อง ๆ.
ว. อาการของคนโกรธแกมงอน ในคําว่า โกรธป่อง ๆ.
(โบ) น. อาการของคนคะนองไม่กลัวใคร ชวนวิวาทกับผู้อื่น.(ปรัดเล).
(ถิ่น-อีสาน) น. ปล่อง, ช่อง, ล่อง.
ก. บังเพื่อกักหรือกั้นไว้.
ก. กั้นไว้เพื่อต้านทานหรือคุ้มครอง.
(สรีร) น. อวัยวะทําหน้าที่เกี่ยวกับการหายใจอยู่ภายในร่างกายของคนหรือสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังเป็นส่วนมาก; ตัวสกาที่ข้ามเขตไปไม่ได้. ว. กลัวจนไม่กล้าทำอะไร.